TBMM Genel Şurası’nda; TBMM, Anayasa Mahkemesi, Adalet Bakanlığı ve Dışişleri Bakanlığı’nın 2025 yılı bütçeleri görüşülüyor.
Görüşmelerde Adalet Bakanlığı bütçesine ilişkin söz alan MHP İstanbul Milletvekili Feti Yıldız, şöyle konuştu:
“Tarih boyunca düşünürler, filozoflar, hukukçular, din adamları adaletle ilgili fikirler üretmiş, teoriler geliştirmiştir. Ancak bu fikirler ve teoriler bir istikametiyle eksik kalmıştır. Zira hukuk kavramı tabiatı gereği eksiktir. Tarihî deneyim temelinde şunu söyleyebiliriz; bütün yasama faaliiyetleri gelecekteki davalarda hakikat ve haklı kararın ne olacağını evvelce belirlemeye uğraşır. Fakat yasa koyucu bütün ihtimalleri evvelden göremez. Çünkü insan bütün vakitler kuralları ve insanın temel gereksinimini karşılayacak ivme ve kudrete sahip değildir. Adalet hissini insanın fıtratına yerleştiren onu var eden Allah’tır. Beşerler adalet hissiyle doğar yani. Bunun bir sonucu olarak her insan hangi eğitim düzeyinde olursa olsun adaletli bir aksiyon ile zıttı olan zulmü birbirinden ayırt eder. Bu kabiliyet tüm insanlarda vardır.
Bugünkü adaletin adalet kavramının şekillenmesinde değerli bir tesire sahip olan Yusuf Has Hacib, başyapıtı Kutadgu Bilig’de adalet ile devletin bekası ortasında direkt bir alaka olduğunu vurgular. Sevgi, nefret, heves, öfke üzere hislerin adaleti gölgeleyeceğini lirik bir formda anlatır. Hukuk siyaset iktisat halk ortasındaki alakalarda adil olunduğu surece devletin yaşayacağını aktarır. Osmanlı Türk Devleti’ndeki yetiştirilen ulema devletin asırlarca ayakta kalmasına adalet dairesi anlayışıyla açıklar.
‘HUKUKÇULAR BU İŞLERDEN HABERDAR DEĞİLDİR’
Önceki konuşmacı arkadaşlardan, milletvekillerinden küme lider vekillerinden Anayasa Mahkemesi, Yargıtay kararlarıyla ilgili tenkitler fikirler duyduk. Ben de bu mevzuda kimi şeyler söylemek istiyorum. Anayasayla garanti altına alınmış temel hak ve hürriyetlerden rastgele birinin kamu gücü tarafından ihlal edildiği savıyla başvurulacak bir hak arama yolu olarak ferdî müracaat 23 Eylül 2012 tarihinde açılmıştır. Anayasa Mahkemesi incelemeler sonunda hak ihlalinin bir mahkeme kararından kaynaklandığını tespit ederse ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldırmak için tekrar yargılama, yargılamanın yenilenmesi değil, hukukçu arkadaşlar yine yargılama yapmak üzere belgeyi ilgili mahkemeye gönderir. Yeni periyot yargılama yapılmasında tüzel fayda bulunmadığı durumlarda müracaatçı lehine uygun bir tazminata hükmedilir. Yani bunu belirtmeden geçemeyeceğim. Maalesef birtakım hukukçular tekrar yargılamayla yargılanmanın yenilenmesini birbirine karışacak kadar bu işlerden haberdar değildir.
‘MEVCUT ANAYASAL SİSTEM BİR KENARA BIRAKILARAK…’
Bir de şu konunun altını çizmek zorundayız. Anayasa Mahkemesi bazen kendini öbür mahkemeler ismine direkt karar vermeye yetkili görüyor. Bu durum yargı bağımsızlığı ve anayasal sisteme karşıttır. Bunu aklımızdan çıkarmayalım. Bu karmaşaya son vermek için ferdi müracaat hakkı yine düzenlenmeli temel kriter olarak da kanuna açıkça karşıtlık halleri ve takdir yetkisinin keyfi ve berbata kullanılmasıyla sonlandırılmalıdır. Yanlış uygulamalar sebebiyle ferdi müracaat maalesef yargı sistemimizi zayıflatan sistemsel bir sorun haline gelmiştir. Kişisel müracaat bir olağan ya da inanılmaz kanun yolu değildir. Fakat Anayasa Mahkemesi öteki mahkemelere dönük olarak buyruk ve talimat niteliğinde karar veremez. Daha evvel de belirttiğimiz üzere mevcut Anayasal sistem bir kenara bırakılarak Anayasa Mahkemesinin muhteşem pak mahkemesi olduğu biçiminde toplumsal bir algı oluşturulmak istenmektedir. Anayasa Mahkemesi bu türlü bir rol üstlenemez. Anayasa Mahkemesinin, Yargıtay’ın her ikisi de farklı başka yargı bahislerinde yüksek mahkemedir. Bu nedenle ortalarında bir derece farklı olmadığı üzere kararlarının tesiri bakımından da bir öncelik sonralık sıralaması yoktur.
Kuvvetler ayrılığı unsuru çeşitli formlarda zedelenir. Bunlardan biri de yargısal aktivizmdir. Yargısal aktivizm bazen yasama organının etkisizleşmesine bazen yasama kararlarının iptaline bazen de yargının yasama organının yerine geçmesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Hukuk normu koyma iradesi milletin seçilmiş temsilcilerine aittir. Milletvekillerine aittir. Anayasa Mahkemesi kimi kararlarıyla seçilmiş organlar üzerinde tahakküm kuran kürsüden yasa yapan mahkeme pozisyonuna düşmektedir. Ceza hukukun konusu hatadır. İnfaz hukukunun konusu da hatalıdır. Âlâ bir infaz rejimi olmadan ceza ve ceza mahkemesi ne kadar uygun olursa olsun cezai adaleti tam olarak sağlanamaz.
İnfaz Kanunumuzun 108. hususunun üçüncü fıkrasında iki sefer tekerrür kararları uygulanması halinde şartlı salıvermeden yararlanamaz diyor hükümlü. Bu uygulama bazen büyük adaletsizliklere sebep oluyor. Örnek vereyim; bir kişinin birinci cezası 600 TL. İkinci cezası da bir ay. Yani mükerrir. Bu kişi bir süre sonra bir kabahat daha işledi. 20 yıl ceza aldı. Evvelki 600 TL ve bir ay mahpus cezası sonucu olarak 20 yıl mahpus cezasının tamamını kapalı ceza infaz kurumunda geçirmek üzere vicdanları sızlatacak bir sonuçla karşı karşıyayız. Bunun için de çözüm kolay infaz kanunu 188/3’ü büsbütün çıkarıp atalım. Uygulamayı da üç bölü dörde çevirebiliriz. Birtakım kanunlarda eksikler var diyorsak çok sık bugünlerde tutuklama itirazları duyuyoruz bunun için de ceza kanunu başta olmak üzere, siyasi partiler kanununu, seçim kanununu, infaz kanununu ve yamalı bohçaya dönmüş Anayasa’yı gelin daima birlikte değiştirelim.”
