TEK GIDA-İŞ Sendikası’na üye olduktan sonra işten çıkarılan Polonez personelleri yaklaşık 5 aydır hakları için çaba ediyor. Fabrika önünde hareketlerini sürdüren çalışanlar, seslerini duyurmak için Ankara’ya yürümek istemişti. Fabrikadan yürüyüşlerine başlayan personeller Çatalca Adliyesi önüne gelmiş, fakat yürüyüşlerine devam etmeleri engellenmişti. Ankara’ya yürümekte kararlı olan emekçiler, açlık grevine başlamıştı.
Zor şartlarda, yağmura, soğuğa karşın direnişlerini sürdüren emekçiler battaniyelere sarılıp, yaktıkları ateşte ısınarak hareketlerini sürdürüyor. Sıkıntı şartlara dayanamayıp kötüleşen birtakım çalışanlar ambulanslarla hastaneye kaldırıldı. Yürüyüşü engelleyen polis ile emekçiler ortasında ambulansların barikatı aşmasına müsaade verilmemesi nedeniyle vakit zaman arbede de yaşanıyor. Çatalca Adliyesi önünde devam eden aksiyona katılan personeller ANKA mikrofonuna zahmetlerini ve maksatlarını anlattı.
Grev nedeniyle 3 yaşındaki çocuklarından 4 gündür başka olan İlkay-Burak Orman çifti açlıktan daha çok çocuklarının yanında olamamaktan ötürü üzgün olduklarını söz etti.
“Adalet arıyoruz”
İlkay Orman, “4 gündür buradayız, çocuğumuzu göremiyoruz. Babaanne bakıyor. Açlık değil de çocuğu görememek insanı şey yapıyor. Bir an evvel deva bulunması gerekiyor buna” derken eşi Burak Orman “Mücadele veriyoruz burada. Adalet arıyoruz. Çocuğumuz arıyor, ağlıyor. Yanına çağırıyor gidemiyoruz. Nitekim çok mağduruz” formunda konuştu.
“Suçumuz anayasal hakkımızı istemek”
Kalp hastası olduğunu söyleyen Temam Önal, Anayasa’nın 51’inci unsuruyla kendilerine tanınmış olan sendikaya üye olma hakkını kullanmak istediğini ve bunun için direnmeyi sürdüreceğini belirtti. Önal şöyle konuştu:
“Suçumuz, anayasal hakkımızı istemek. Sendikaya üye olduk diye işimizden atıldık. Yalnızca yürümek istiyoruz. Yürümemize müsaade verilsin. Cumhurbaşkanımızdan rica ediyoruz, yürümemize müsaade versin, yolumuzu açsın. Yürüyüp hakkımızı arayacağız, diğer bir şey istemiyoruz. Buradan gitmeyeceğiz, direniyoruz. Şayet bize hak verildiyse hakkımızı aramak istiyoruz. Hakkımız yoksa kaldırsınlar, hataysa şayet. Cürüm değilse hakkımızı istiyoruz”
“Devletimiz nasıl bunlara kelam geçiremiyor anlayamıyorum”
Fabrikada 5 yıl operatör olarak çalışan bayan personel, “Zam istemeye gittik operatörler olarak. Dedik taban fiyatın altında maaş veriyorsun bana operatörlük sorumluluğu yüklüyorsun. Benim yaptığım iş kölelik resmen. En son aldığım maaş 16 bin liraydı. Sizin vergiden kesildi, vergi dilimine giriyorsunuz diyor. Devletiniz kesiyor, ben ne yapayım diyor. Devletimiz nasıl bunlara kelam geçiremiyor ben anlayamıyorum” dedi.
Fabrikada 2 sene çalışan Nuh Kaya ise, işten çıkarılan Polonez personelleri olarak 26 Ekim’de yürüyüş gerçekleştirmeyi planladıklarını ancak Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan’la görüşmek üzere yürüyüşü gerçekleştirmeme kararı aldıklarını ve yapılan görüşmede Işıkhan’ın kendilerine “Burası çadır cumhuriyeti değildir. Sizin meselelerini çözeceğiz” dediğini söyledi. Kaya, “Bir ay 10 gün oldu, nerede bu çözüm? Bir Çalışma Bakanı bana söz veriyorsa, kelamını yerine getiremiyorsa hükümet bitmiştir” biçiminde konuştu.
“1 ay 10 gün oldu, nerede bu tahlil?”
Kaya hareket sürecini şöyle anlattı:
“26 Ekim günü yürüyüş programımız vardı. Sayın Ergün Atalay dedi ki, ben Çalışma Bakanı’ndan Kasım’ın 3’ünde randevu alacağım. Biz de ona nazaran yürüyüşümüzü durdurmuştuk. Bütün Marmara, Ege, Andolu bölgesindeki bütün personeller bize dayanak için yürüyüşe gelecekti. Ancak Ergün Atalay’ı, Çalışma Bakanını kırmamak için yürümeyeceğimize dair kelam verdik. 3 Kasım’da sayın Bakan’ın yanına gittiğimizde dedik ki biz Anayasa’nın vermiş olduğu 51’inci maddeyi kullandık gerçek mu? Evet. Siz müfettiş gönderdiniz fabrikaya ve bakanlığın müfettişlerinin raporu doğrultusunda siz patrona ve habersiz çıkarttığı için de Toplumsal Güvenlik Kurumu’na ceza kesitiniz, gerçek mu? Evet. Ve siz kendi ağzınınzla dediniz ki ‘Biz Polonez şirketini Cumhuriyet Başsavcılığı’na şikayette bulunduk.’ Ve bize şöyle dediniz, ‘Burası çadır cumhuriyeti değildir. Sizin problemlerini çözeceğiz’. 1 ay 10 gün oldu, nerede bu tahlil?
“Emekçi ve emek sınıfını uyandırdığımız için bizi engelliyorlar”
Bizi neden engelliyorlar? İşçi ve emek sınıfını uyandırdığımız için. Zira minimum fiyat görüşmeleri başladı. Zira oraya gittiğimizde 1 milyon emekçi orada olacak. Bu onlar için büyük bir endişe demek. Burada endişe hükümetin işini yapamadığı manasına geliyor. İşini yapar olsa aslında bizim burada ne işimiz var. Bir çalışma bakanı bana söz veriyorsa, kelamını yerine getiremiyorsa hükümet bitmiştir.”
