Türkiye’de yaşanan ekonomik kriz, ömür kaidelerini zorlaştırdı. Her şeyin ateş değeri olduğu Türkiye’de çiftçi üretemez oldu. Mazot masrafları, su sarfiyatları ve personel maliyetleri derken çiftçi ziyan etti.

Tüm bunlara ek  olarak doğal hayat tesirleri de eserdeki fire hissesini artırdı.  Yozgat’ta, yeşil mercimek, nohut, hububat, soğan üzere eserlerin; kuraklık, doğal afet, hastalık, tarla faresi, domuz saldırısı üzere etkenlerden ötürü ziyan görmesi, bölge çiftçisini zora soktu.

Patates ve şeker pancarına umut bağlayan bölge çiftçisi, rekoltesi yüksek olan patatesin hasadını tamamladıktan sonra satamadığı eseri depoya kaldırdı.

Yüksek maliyet, düşük fiyat nedeniyle bugüne kadar fiyatın artmasını bekleyen çiftçiler, beklentisine karşılık bulamayınca, eseri maliyetin altında satmaya başladı. Geçen yıla oranla patates rekoltenin yüksek olduğu Yozgat’ta, ihracat kapılarının kapatılması ve fiyatların düşmesi nedeniyle hayal kırıklığı yaşayan çiftçiler, eserlerinin depolarda çürüyüp, çöpe atmak yerine biran öce elinden çıkarabilmek için fiyat indirimine gitti. Marketlerde kilosu 12-14 lira ortasında satılan patatesi elinden çıkartamayan üretici, eseri kendisi pazara çıkartıp, maliyetinin altında satmaya çalışıyor.

“GELECEK SENEYE BİR DAHA TÖVBE YAPMAYACAĞIM”

Çiftçi Ahmet Fazilet, eserini maliyetinin altında satmak zorunda kaldığını belirterek, şunları söyledi:

“10 liraya veriyorum, maliyeti 11 lira 250 kuruşa falan geldi, bana. Vallahi piyasada elden, diğerinden başka satamıyorsun. Öbür türlü de satamadım, tüm elimde kaldı. O nedenle biz de fiyatı aşağı indirdik ki elimden çıksın, yoksa çürüyecek. 2 ton 100 kilo ektim, 6 ton patatesim çıktı. Geri anaparamı alamıyorum. Bu yalnızca tohumuyla olmuyor, işçiliğimizi çıktık. Dört gün duruyor, beşinci gün tekrar su. Her su 2 bin 400 lira, 2 bin 300 lira para. 12- 13 sefer su verdim. 24- 25 bin lira da oraya gitti. Emeğimizi bıraktık artık, bu basamağa geldik. Bilmiyorum, artık çiftçi aslında bitti. Gelecek seneye bir daha tövbe, yapmayacağım.”